ผัน ๒ หมายถึง ก. หัน เช่น ผันหน้า, ผิน หรือ หิน ก็ว่า; ทำให้เปลี่ยนไปจากแนวหรือลักษณะเดิม เช่น ผันน้ำเข้านา.
[แปฺร] ก. เปลี่ยนแปลงไป, กลับกลายไป, แปรผัน ก็ว่า.
ก. เผ่นลําพองหมุนรอบตัว.
ก. กลับไปกลับมา, ปั่นป่วน.
ก. ลดหย่อนตาม, ลดหย่อนให้.
ก. วิ่งหกหันไปมา.
ก. กลับไป, เดินไป, ผายผัน ก็ว่า.
ก. ดงข้าว คือ ทําข้าวให้ระอุ.